فریبا؛ ماستر مطالعات زنان
مکتب سیاسی هرات، اثری است که به مجموعه دیدگاه‌های اندیشمندان دوره‌ی تیموریان، توسط داوود عرفان، در قالب یک پژوهش علمی پرداخته است. نویسنده در این کتاب، به دیدگاه‌هایی سه چهره‌ی شاخص این مکتب؛ یعنی عبدالرحمن جامی، امیر علی‌شیر نوایی و واعظ کاشفی به‌گونه‌ی مبسوط پرداخته و این اثر علمی را در چارچوب نظریه‌ی کالین های، نظریه‌ی غایت- مشروعیت جان مارو و چارچوب نظری باری کلارک و روش‌شناسی هرمنوتیک کوئنتین اسکینر، تکمیل کرده است.
نویسنده در این تحقیق، مفاهیمی چون عدل، شرع، صلح، مصلحت، حکمت و خرد، انسان‌دوستی، تساهل، آزادی واخلاق را که از جلوه‌های مهم مکتب هرات هستند، مورد بررسی قرار داده است و در بیان نقش کلیدی هرات چنین نگاشته است: « تاریخ واقعی این شهر با شمشیر و قلم یابه معنای دیگر قدرت و اندیشه گره خورده و هویت آن را معنا بخشیده است. بنیان زندگی اجتماعی و سیاسی این خطه با اسطوره آغاز می شود. اسطوره هایی که در امتداد مفاهیم قدرت و اندیشه حرکت می کنند».
به باور نویسنده‌ی کتاب، «مکتب هرات، اندیشه‌ی سیاسی خویش را از سه حوزه ی عرفان و تصوف، هنر و ادبیات گرفته است که در یک چارچوب مشخص دارای هستی شناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی خاص خود است».
وی دلیل اصلی گزینش هرات در این پژوهش را چنین نوشته است:«از یک طرف، هرات خود باعث و بانی مکاتب دیگری به ویژه در حوزه ی هنر بوده است و از طرف دیگر، برای اولین بار پای تصوف به دربار و سیاست در هرات باز شده است.
این کتاب دارای شش فصل می باشد. نویسنده در فصل نخست به امکان یا امتناع تأسیس مکتب اندیشه‌ی سیاست عرفانی اشاره کرده و در فصل دوم به مفاهیم بنیادی و مبانی نظری پژوهش و در بخش سوم به روش تحقیق تمرکز کرده است. فصل چهارم مکتب سیاسی هرات را زمینه‌های تکوین مکتب سیاسی هرات شکل داده است و در فصل پنجم به پیش‌گامان اندیشه‌ی مکتب هرات نظر انداخته شده است.
بخش پایانی این تحقیق را مولفه‌های مکتب سیاسی هرات شکل می‌دهد که در بخش‌هایی آن، به این مکتب و آموزه‌های مدرن نیز اشاره شده است.
